پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل: چگونگی تفاوت و تشابهشان

در دنیای امروز، با روند پیر شدن جمعیت و افزایش میانگین طول عمر افراد، پرستاران سالمند و بیمار در منزل بسیار اهمیت پیدا کرده اند. پرستاری در خانه، نوعی از مراقبت است که به افراد پیر و بستری کمک می کند تا بهترین شرایط عمری و سلامتی را در محیط آشنای خود داشته باشند و از ارتباط خود با خانواده و اجتماع بیشترین بهره را ببرند.

با این حال، تفاوت هایی بین پرستاران سالمند و بیمار در منزل وجود دارد. در واقع، حرفه پرستاری در خانه، دارای دو شاخه است: پرستاری سالمند و پرستاری بیمار در منزل. پرستاران سالمند، شخصیت های خاصی هستند که با نیازهای محقق شدنی افراد بالای 65 سال به محیط منزلی برمی گردند. برخی از خدماتی که پرستاران سالمند در اختیار داشته باشند عبارتند از: تغذیه، مراقبت های پزشکی، تمیز کردن، بازی ها و تمرین های مغزی و تمرین فیزیکی.

از طرفی، پرستار بیمار در منزل بسیار مختلف است. در بسیاری از موارد، این پرستاران عموماً به کمک خانواده هایی که به هر دلیلی نمی توانند از خانواده خود برای مراقبت از بیماران در بیمارستان استفاده کنند، به کمک می رسند. پرستاران بیمار در منزل نیز به مراقبت از بیماران فیزیکی و روحی کمک می کنند. خدمات آنها شامل تزریقات، تعویض دستگاه های بیمارستانی، تنفس یاری، تمیز کردن و مراقبت های پزشکی هستند.

به عنوان خلاصه، در حرفه پرستاری در خانه، دو شاخه وجود دارد و هر کدام دارای خدمات و وظایف مختلف هستند. با این وجود، هدف نهایی هر دو نوع پرستاری در خانه، کمک به افراد محتاج برای برطرف کردن نیازهای آنها و افزایش کیفیت عمری و سلامتی آنها است.

وظایف پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل: تفاوت و تشابه (پرستار سالمند، پرستار بیمار، منزل)

پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل، هر دو نقش مهم، بزرگ و اساسی در ارتقای سلامتی بیماران و سالمندان دارند. با این حال، وظایف این دو حرفه‌ی پرستاری، در برخی جوانب باهم تفاوت دارند. در این مقاله، ما تلاش خواهیم کرد تا به وظایف و تفاوت‌های بین پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل بپردازیم.

پرستاران سالمند، که به عنوان پرستاران شایسته‌ی تر مطرح می‌شوند، وقتی با بیماران سالمند در منزل کار می‌کنند، اغلب برای کمک به حفظ حرکت و استقلالی بیشتر افراد سالمند در خانه‌های خود هستند. به طور کلی، وظایف پرستاران سالمند شامل مراقبت از سالمندان در منزل، ارائه راهنمایی به بیماران درباره‌ی نحوه استفاده از داروها و رژیم غذایی، بررسی علائم بیماری و روش‌های درمانی خاص، همچنین راهنمایی در موارد تنظیم فرایند موافقت بیمار با درستی مصرف دارو و غیره است.

پرستاران بیمار اغلب با بیمارانی که به دلیل مشکلات جدی در خانه‌ی خود قادر به حرکت نیستند، کار می‌کنند. مثلاً، افراد با بیماری‌های مزمن، ناتوانی حرکتی، ناتوانی تنفسی و غیره که برای مراقبت با موارد پیچیده دست و پنجه نرم می‌کنند. وظایف پرستاران بیمار شامل مراقبت از بیماران در منزل، بررسی علائم بیماری و روش‌های درمانی خاص، نظارت بر وضعیت بیمار، تجویز و مصرف دارو، مراقبت از بیماران خانگی پس از عمل جراحی و غیره است.

همچنین، پرستاران سالمند و پرستاران بیمار، می‌توانند دیگر وظایف مشترکی داشته باشند. به طور مثال، هر دو می‌توانند به برنامه ریزی برنامه درمانی و تمرینات فیزیکی برای بیماران در خانه اهتمام کنند، کمک به خانواده‌ها در موارد پرستاری بیماران در منزل، ارائه خدمات نظافتی و سرویس مدیریت آشپزخانه و غیره.

در نتیجه، پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل، دو نوع مختلف از پرستاری هستند که هر یک نقش‌های مدیریتی و پزشکی متفاوتی دارند، امّا همچنان هر دو موظف به ارائه خدمات پرستاری برای بیماران در منزل هستند.

مهارت های مورد نیاز برای پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل (مهارت پرستاری، پرستار سالمند، پرستار بیمار)

در حوزه پرستاری، پرستاران با گستردگی ارائه خدمات در بیمارستان ها، مراکز بهداشتی، خانه های سالمندان و خانه های بیماران مواجه هستند. به عنوان پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل، این حرفه‌ایان باید مهارت‌های خاصی را داشته باشند.

مهارت پرستاری، به عنوان یکی از مهمترین مهارت‌هایی که پرستاران باید داشته باشند، شامل شناخت و بررسی اولیه بیمار با توانایی تشخیص و آگاهی از بیماری‌های خاص و درمان آن‌ها می‌باشد. در ضمن، پرستاران باید توانایی مدیریت بیماران با نیازهای ویژه را داشته باشند؛ از جمله مراقبت از بیماران با ناتوانی‌های فیزیکی و ذهنی، بیماران با بی شکیبی‌ها، بیماران با بیماری‌های مزمن و ترمیم‌ناپذیر و بیمارانی که نیاز به مراقبت 24 ساعته دارند.

در حوزه پرستاری سالمند، پرستاران باید توانایی مراقبت از افراد سالمند را داشته باشند. این توانایی شامل دانش در ارائه مراقبت برای افرادی با نیازهای بالایی در پیگیری درمان‌های پزشکی، تغذیه و روابط همانند خانواده می‌باشد. همچنین پرستاران باید توانایی پیشگیری از بیماری‌های مزمن و ناتوانی‌های فیزیکی و ذهنی را داشته باشند.

پرستاران بیمار در منزل نیز باید توانایی داشته باشند تا مراقبت از بیمارانی که در منزل درمان می‌شوند، را انجام دهند. این توانایی شامل مدیریت در بیمارستان در منزل، پایش و رسیدگی به بیماران، مدیریت دارو، تحلیل و رسیدگی به مشکلات پزشکی و فرآیند‌های پزشکی می‌باشد.

در کل، در حوزه پرستاری، پرستاران باید توانایی ارائه خدمات مراقبتی و درمانی به بیماران را داشته باشند. با توجه به نیازهای ویژه این دو گروه (سالمند و بیمار در منزل)، پرستاران باید مهارت‌های خاصی را داشته باشند تا بتوانند به بهترین نحو ممکن از آن‌ها مراقبت کنند. از این رو، آموزش‌های مناسب و کسب دانش‌های جدید در این زمینه، برای پرستاران بسیار مهم و ضروری می‌باشد.

ارتباط پرستار با بیمار و خانواده در درمان خانگی (ارتباط پرستار و بیمار، خانواده، درمان خانگی)

ارتباط پرستار با بیمار و خانواده بسیار مهم است، به خصوص در درمان خانگی که نیاز به همکاری نزدیک بین پرستار، بیمار و خانواده دارد. با توجه به اینکه بسیاری از بیماران در درمان خانگی به علت بیماری، ناتوانی و احساس تنهایی به احساس استرس و اضطراب دچار می‌شوند، پرستار از اهمیت و ارزش احساسی و روابط انسانی پشتیبانی می‌کند.

این پشتیبانی شامل ارائه اطلاعات و راهنمایی‌های لازم به بیمار و خانواده برای بهبود و بهتر شدن وضعیت بیمار می‌باشد. همچنین پرستار مسئول تحلیل نیازها و نیز طراحی برنامه ریزی مراقبتی است.

در بعضی از موارد، پرستار ممکن است باید با خانواده بیمار همکاری کند تا برخی از وظایف را به عهده گیرند. این شامل پیگیری پزشکی بیمار، خرید لوازم و داروهای بیمار، رسیدگی به وضعیت خانه و یا حمایت از بیمار در حرکت‌های روزانه است.

ارتباط پرستار با بیمار و خانواده در درمان خانگی می‌تواند باعث موثر شدن درمان و بهبود بیمار شود، به همین دلیل بسیاری از بیماران ترجیح می‌دهند در منزل شان درمان شوند تا به مراکز درمانی مراجعه کنند.

در نهایت باید گفت، ارتباط نزدیک و صمیمی پرستار با بیمار و خانواده در هرمرحله‌ای از درمان خانگی بسیار مهم است و آن‌ها را در کاهش درد و اضطراب همراه بیمار کمک می‌کند.

چگونگی تنظیم برنامه کاری پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل (برنامه کاری، پرستار سالمند، پرستار بیمار، منزل)

برای تنظیم برنامه کاری پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل، بهتر است از برنامه‌های کاری منظم استفاده کرد. در این برنامه‌ها، چهار بخش اصلی باید توجه داشته شود: محیط زیست، نیازهای شخصی، رفتارها و علایم بیماری‌ها و داروهای مصرفی.

اولین مورد که باید در نظر گرفته شود، محیط زیست منزل است. برای تنظیم برنامه کاری پرستاران، باید محیط زیستی مناسب و مطمئن فراهم شود. باید مطمئن شد که وسایل حمام، توالت، تشک، توانایی‌های تحرکی و آسانسور مناسب و قابل دسترس هستند.

دومین مورد، نیازهای شخصی است. پرستار باید با توجه به نیازهای شخصی بیمار، پرستاری های منظمی انجام دهد. برای نمونه، آماده‌سازی غذا، کمک در بروز نیازهای شخصی بیمار، شستشو، تعویض لباس بیمار و ... .

سومین مورد رفتارها و علایم بیماری‌ها است. پرستار برای تنظیم برنامه کاری خود و خدمات پرستاری، باید به رفتارهای بیمار، اعمال و علایم بیماری دقت نماید تا بهترین خدماتی را برای او فراهم کند. مثالهایی از اعمال مداوایی در این زمینه عبارتند از بررسی دقیق علائم بیماری و رعایت دستورالعمل‌ها برای اجرای مداوایی.

چهارمین مورد داروهای مصرفی است. برای تنظیم برنامه کاری، پرستار باید با بررسی دقیق داروهای مصرفی بیمار، به دستورالعمل‌های مشخصی عمل کند. به طور مثال برای اعمال مداوایی، داروهایی که باید مصرف شوند، باید مثل سایر بخش‌های برنامه کاری، هنگام خدمات ارائه بشوند.

در نتیجهٔ کار، تنظیم برنامه کاری پرستاران سالمند و پرستاران بیمار در منزل، باید با رعایت هر چه بهتر این چهار مورد انجام شود. این کار باعث رضایت بیشتر بیماران و خانواده‌های آنها از خدمات پرستاری شده و همچنین باعث مدیریت بهتر برنامه کاری پرستاران می‌گردد.

مسائل اخلاقی در پرستاری سالمندان و بیماران در منزل (مسائل اخلاقی، پرستار سالمند، پرستار بیمار، منزل)

پرستاری سالمندان و بیماران در منزل، یکی از چالش‌های بزرگی است که در استفاده از سوابق پزشکی و توانایی‌های پرستاران در این حوزه برای بهبود کیفیت درمان و ارتقاء رضایت‌بخشی بیماران موثر است. در این بخش، مسائل اخلاقی برای پرستاران، بیماران و خانواده‌هایشان مطرح می‌شود که بهتر است پرستارانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند با آن‌ها آشنا و آگاه باشند.

یکی از موضوعات اخلاقی مربوط به پرستاری سالمندان و بیماران در منزل، حریم شخصی بیماران است. پرستار بایستی محرمانگی اطلاعات بیماران را حفظ کند و از به چشم آمدن اطلاعات شخصی بیماران به دیگران پرهیز کند. در وهله اول ،پرستار باید اطلاعات حساس بیمار به موقع، دقیق و درست را به پزشکان بدهد، اما به طور همزمان باید به حفظ خصوصیت بیمار نیز توجه شایانی داشته باشد.

در حین پرستاری، پرستار باید از ارزش‌ها و باورهای فرهنگی بیمار پیروی کند و به هیچ عنوان نباید به آن‌ها توهین کند. همچنین، پرستاران باید از جنبه‌های فرهنگی خانواده و ساکنین خانه پیروی کنند و در صورت نیاز به بهره‌گیری از روش‌هایی که با فرهنگ و باور بیمار و خانواده‌اشان هماهنگ باشد تلاش کنند.

در مواردی از این دست، که پرستار باید بیمار را به روش‌هایی از جمله شوک الکتریکی، تزریق دارو و دیگر روش‌های پرهیز از فایده طبیعی درمان استوار کند، پرستار باید به آگاهی و دانش کافی برای توضیح بیمار به خصوص در مورد موانع، شکل، شیوه و مواد درمانی متوقف کننده چندچندان دست پیدا کند و نظرات بیمار را مطرح کند و بر اعتماد بیمار پایدار بماند. در کل، پرستاران باید از جنبه‌های اخلاقی پرستاری سالمندان و بیماران در منزل آگاهی داشته باشند و سعی کنند تا باعث بهبود کیفیت درمان و رضایت بیشتر بیماران شوند.